Στο τμήμα Α₃ , στο μάθημα της ζώνης είχαμε μια «φαεινή» ΙΔΕΑ      :

Να φτιάξουμε στο σχολείο μας έναν «ΤΟΙΧΟ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ» !

Ένα μέρος όπου ο καθένας μας θα μπορεί να συνεισφέρει με όποιον τρόπο μπορεί…

Αφήνοντας εκεί: πορτοκάλια κ μπανάνες κ μήλα

                              βιβλία κ ίσως κ ρούχα

                              κουλουράκια, κέικ κ χυμούς

                              σκέψεις κ συναισθήματα ακόμη- ακόμη

                              αγκαλιές κ χαμόγελα

                              και ό,τι άλλο η γενναιόδωρες εφηβικές ψυχές θελήσουν

Παίρνοντας πάλι ό,τι μα ό,τι χρειάζονται.

Και τούτο δεν είναι γιατί: «η εποχή είναι δύσκολη». Ούτε που κάποιοι διπλανοί μας ίσως να μην «προλαβαίνουν» να πάρουν πρωινό στο σπίτι τους. Ούτε και για να βοηθήσουν οι «έχοντες» τους «μη έχοντες».

Είναι που σε αυτό το αγαπημένο μας επαγγελματικό σχολείο θέλουμε να μάθουμε να μοιραζόμαστε και να νοιαζόμαστε. Θέλουμε να γίνουμε μια παρέα, μια αγκαλιά.

Είναι που θέλουμε να: «ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΙΣ ΤΟ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΙΣ ΤΟ ΕΓΩ» σύμφωνα με τον παππού μας Μακρυγιάννη.

Την Παρασκευή 21/2 σε συνεργασία με παιδιά από το 2^ο Δημοτικό Σχολείο Δράμας και τον Δάσκαλο Ζωγραφικής Νικόλαο Φωτιάδη αρχίσαμε να ζωγραφίζουμε, όλοι μαζί, κι έτσι ήρθαμε κοντά μικροί και μεγάλοι σε ένα πανηγύρι που οδήγησε στο δέντρο μας. Στο Δέντρο των Χρωμάτων.